به دليل عدم وجود برند گردشگري و عدم وضوح و تبيين هسته برند، سرمایهگذاری كافي و اقدامات توسعهاي نيز در حوزه خدمات و تسهيلات گردشگري روستایی در ایران صورت نگرفته است. بنابراین، ایجاد برند برای گردشگری روستایی و برنامهریزی صحیح مدیران روستایی در انتخاب پروژههای مناسب در زمینه برند، میتواند توسعه پایدار روستایی در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی-کالبدی و ساختاری- نهادی را در پی داشته باشد. بر همین اساس روستاهای کشور با دارا بودن ظرفیتها و پتانسیلهای بالا در زمینه اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و محیطی ازجمله محصولات خاص کشاورزی، فرهنگ و آدابورسوم و مراسم خاص و چشماندازهای زیبا و بکر و... نیازمند ایجاد نماد و برندی ویژهای که معرف روستا باشد، هستند. کتاب حاضر با تکیه بر تجربیات چندین ساله نگارنده در حوزه گردشگری روستایی کشور در در پنج فصل شامل مفهموم برند، برند مقصد گردشگری، مدلهای برندسازی، برند گردشگری روستایی و محرکهای توسعه روستایی تدوین شده است.
نوشتار حاضر ميتواند انتظارات بسياري از دانشجويان رشتههاي، مدیریت جهانگردی، جغرافیا و برنامهریزی گردشگری، طبیعتگردی (اکوتوریسم) و جغرافیا و برنامهريزي روستايي را در مقاطع مختلف تحصيلي برآورده نمايد و در كنار آن پژوهشگران و متخصصینی كه با سازمانهاي متولی امور برنامهريزي و توسعه روستايي (بهویژه وزارت میراث فرهنگی،گردشگری و صنایعدستی، معاونت توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست جمهوری، معاونت دهیاریهای سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور و ...) در سطح كشور همكاري مينمايند، نيز به فراخور زمینه كاري خواهند توانست نيازهاي خود را مرتفع نمايند و مهمتر از همه میتواند بهعنوان راهنمای ورود به مقوله برندسازی در سکونتگاههای روستایی مورداستفاده خاص معاونت گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی قرار گیرد.