تاریخچه دانشکده

دانشکده علوم زمین:
دانشکدۀ علوم زمین دانشگاه شهیدبهشتی در سال 1354 و به همت آقای دکتر ایرانپور جزنی استاد گروه جغرافیا و معاون اداری مالی وقت این دانشگاه تأسیس شد. اولین دورۀ دانشجویان این دانشکده در مهر ماه 1355 در سه دورۀ کارشناسی جغرافیا ، زمین‌شناسی و کانی‌شناسی- سنگ‌شناسی و دو دورۀ کارشناسی‌ارشد جغرافیای‌طبیعی و شناخت محیط زیست وارد دانشگاه شدند.
با تلاش‌های به‌عمل آمده در سال 1356 با توجه به برنامه‌های کاربردی دوره‌های فوق‌الذکر که بر مبنای مطالعات وسیع تنظیم شده بود، سازمان برنامه و بودجۀ کشور بودجه‌ای به‌میزان 160 میلیون ریال را برای احداث ساختمان دانشکدۀ علوم‌ زمین تخصیص داد. احداث این ساختمان بر اساس طرح‌ها و نقشه‌های تهیه شده، از ابتدای سال 1357 در محل فعلی دانشکده آغاز گردید. عملیات ساختمانی این مجموعه تا سال 1360 به‌طول انجامید.
هم اکنون دوره‌های کارشناسی از دو دورۀ پس از انقلاب اسلامی به سه دورۀ کارشناسی زمین‌شناسی ، کارشناسی جغرافیای‌انسانی و کارشناسی جغرافیای‌طبیعی افزایش یافته است. در دوره های کارشناسی‌ارشد به‌صورت فعال در  12 رشته و دوره های دکتری در 8 رشته اقدام به پذیرش دانشجو می‌نماید.
نام دانشکده علوم زمین
سال تاسیس 1352
اولین رئیس دانشکده دکتر ایرانپور جزنی
روساي پيشين دانشكده دكتر احمد خاكزاد، دكتر احمد شميراني، دكتر ضيا توانا، دكتر محسن پوركرماني، دكتر سيد حسن صدوق، دكتر حسن لشكري، دكتر محمد
پورمعافی، دكتر محمد يزدي، دکتر جواد اطاعت
رئیس دانشکده در حال حاضر دکتر جمیله توکلی نیا
گروه‌های آموزشی تحت پوشش  گروه زمین شناسی (کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری)
گروه جغرافیای طبیعی (کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری)
گروه جغرافیای انسانی (کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری)
گروه سنجش از دور (کارشناسی ارشد)
تعداد اعضا هیات علمی 49 نفر
فضای فعلی دانشکده 5960 مترمربع
نشریه فصلنامه پژوهش های دانش زمین  و  سنجش ار راه دور و GIS ایران
کتابخانه 195 متر مربع که در طرح توسعه دانشکده به 300 متر مربع افزایش یافت.
معرفی دانشکده:
سی و هفت سال پیش دانشکده علوم زمین دانشگاه شهیدبهشتی از بطن گروه جغرافیای آن دانشگاه درضلع جنوب شرقی دانشکده ادبیات وعلوم انسانی متولد شد. طرح این دانشکده از سال 1353 به دانشگاه شهیدبهشتی تقدیم شد. اما مراحل کسب مجوز وتخصیص بودجه آن دوسال به طول انجامید و سرانجام، اولین دانشجویان این دانشکده درسال 1355 تحصیلات خودرا آغاز نمودند. این دانشکده، کارآموزشی خود را با سه گروه آموزشی جغرافیا، کانی شناسی – سنگ شناسی، و زمین شناسی ، با سه دوره کارشناسی دراین رشته‌ها ،و یک دوره کارشناسی‌ارشد جغرافیای طبیعی باگرایش ژئو‌مورفولوژی ، وبا 21 عضو هیأت علمی آغازکرد ،و به‌زودی یک دوره کارشناسی‌ارشد «شناخت محیط زیست» نیز به .دوره های قبلی آن افزوده شد.

درتشکیل دانشکده علوم زمین که برای اولین بار درمیهن اسلامی مطرح می شد سه هدف بنیادین درمد نظربود:
 
  • 1- گرد آوردن کلیه تخصص‌ها ورشته‌های علوم زمین ،یعنی طیف وسیع علومی که به‌نحو ی ازانحاء با مطالعات مربوط به زمین سروکار داشتند درکناریکدیگر، دریک مجموعه واحد ومنسجم دانشگاهی، به‌صورتی که رشته‌های مختلف این علوم بتوانند از نزدیک با یکدیگر همکاری آموزشی –پژوهشی داشته باشند.

  • 2- تأسیس وگسترش دوره های کارشناسی‌ارشد ودکتری دررشته‌ها وتخصص های مختلف علوم زمین، وبرنامه‌ریزی های لازم درراستای سرویس‌دهی وسرویس‌پذیری متقابل این تخصص‌ها به‌یکدیگر.

  • 3- برنامه‌ریزی های پژوهش منطقه‌ای و بنیادین هدفمند و لحاظ نمودن آن درموضوع پایان نامه های کارشناسی‌ارشد و رساله‌های دکتری، با هدف تبدیل پژوهش‌های انفرادی تحصیلات‌تکمیلی به کارپژوهشی جمعی گروهی درطیف وسیع علوم زمین، به‌نحوی که درزمان معین یک منطقه مشخص از دیدگاه تخصص‌ها وجنبه‌های مختلف علوم زمین، دررشته‌هائی که گروه‌های آموزشی یا گرایش‌های آموزشی آنها تاسیس شده است

مسأله گردآوردن این رشته‌ها وتخصص‌های مختلف درنظام آموزشی – پژوهشی واحدی تحت عنوان «علوم زمین» دردنیای علمی آن روز یعنی سالهای دهه 1350 موضوع تازه ای نبود . زیرا، ازدهه 1960 میلادی (1340 شمسی) این طرزنگرش به علوم مربوط به زمین درکشورهای صنعتی و در دانشگاه های معتبر و پیشرفته جهان عنوان شده وتحقق یافته بود. ودانشکده‌های علوم زمین دردانشگاههای متعددودرکشورهای مختلف پژوهشهای فعال پرشتاب و پررونقی را دنبال و به‌دنیای علم آن روز عرصه میکردند. 
اما متاسفانه درکشورما این نحوه تفکر در مورد علوم مربوط به زمین مساله ای نوین بود. باوجود آنکه پیشنهاد تاسیس این دانشکده دردانشگاه شیهدبهشتی با ارائه دفترچه های راهنما و«کاتالوگ»های دانشگاه های معتبرو متعدد همراه بود مطرح شدن آن درمراجع رسمی وحتی درمحضر  بعضی ازمتخصصان با مخالفت های بیش وکم جدی مواجه بود وحتی بعد از رسمیت یافتن و آغازبه‌کاردانشکده علوم زمین این مخالفت‌ها همچنان ادامه داشت. و همین امرموجب شدکه ازسال 1359 که باتعطیل شدن مقطعی دانشگاهها مصادف بود. رای و نظر بعضی ازهمکاران داخل دانشکده علوم زمین و مخالفان خارج ازدانشگاه شهید بهشتی به انحلال این دانشکده و ادغام قسمتی ازآن دردانشکده ادبیات و علوم انسانی وبخشی دیگردردانشکده علوم منجرشد ودرنتیجه رکورد وکاهش فعالیت تاسف انگیزی بر این دانشکده حاکم گردید. این رکوردتا سال 1365 به طول انجامید.  
 با سیر در این نشیب، دانشکده علوم زمین یکی ازتلخ‌ترین دوره‌های موجودیت خود راتجربه نمود. از اوایل دهه 1360 ، ابتدا درجریان دفاع مقدس وسپس دردوران بازسازی کشور، باکوشش‌های بی‌دریغ و پی‌گیر، و نوآوری‌های علمی وکاربردی محققان دانشجویان وعلاقمندان به علوم زمین گسترش ورونق انی نظام علمی، رفته رفته اهمیت وکاربردهای خودرا بیش ازپیش آشکار نمود وارزش‌های واقعی خود رانمایان ساخت. تا آنجا که مخالفان جدی مطرح شدن «علوم زمین» خود ازبه‌کاربردن گسترده این اصطلاح جدید وبا طرح مفاهیم آن دریغ ننمودند و آشکارا از جامعیت وارزشهای کاربردی این نظام علمی سخن گفتند و درباره آن مطلب نوشتند.
دانشکده علوم زمین دانشکاه شهیدبهشتی نیز ازسال 1365 با سازمان‌دهی جدید فعالیت موثرخود را از سرگرفت. درسازمان‌دهی نوین این دانشکده دوره‌های آموزشی خود راگسترش داد و ازجمله با تاسیس و راه‌اندازی دوره‌های متعدد تحصیلات تکمیلی، به‌صورتی که به‌مراتب جدی‌تر از قبل درعرصه پژوهش‌های علوم زمین دررشته‌های مختلف دردوره گستره علمی جغرافیا و زمین شناسی گام نهاد.
در دهه های 80 و 90 ، دانشکده علوم زمین دانشگاه شهیدبهشتی  با توجه به رسالت تعریف شده برای دانشگاه‌های تراز اول کشور، مقاطع تحصیلات‌تکمیلی خود را توسعه داد که نتیجه آن تاسیس 17 آزمایشگاه تخصصی و  سه کارگاه و دوره های تحصیلات‌تکمیلی متنوع بود.
دانشگاه‌های معتبر جهانی بر اساس نیاز و تحولات جهانی، سیاست‌ها و برنامه‌های خود را تغییر می‌دهند و دانشگاه‌های آموزشی به پژوهشی و به‌دنبال آن دانشگاه‌های کارآفرین و سپس نوآور شکل گرفتند.
در راستای این تغییرات، دانشکده علوم زمین اقدام به تاسیس سه مرکز
  الف - گوهر شناسی    ب- نفت و حوزه های رسوبی   ج- مطالعات ناحیه ای و آمایش  نموده است.
ایجاد قطب های علمی و انتشار مجلات تخصصی از اقدامات دیگر مورد توجه مدیران دانشکده در راستای تحولات علمی بوده است.